“Mevrouw?”, vraagt een oudere mevrouw van in de 80 aan mij in de supermarkt. “Weet u ook of dit groene of gele kiwi’s zijn?” “Dat zijn de gele”, antwoord ik, “dat kan je altijd zien aan het schilletje, die is wat gladder”. “Oké, heel erg bedankt”, zegt ze en vult daarna het zakje vol met gele kiwi’s. En laat dát nou net in m’n hoofd blijven hangen.
Mijn gedachten gingen er met me vandoor
‘Gele kiwi’s’, denk ik, ‘zou ze me verkeerd verstaan hebben?’. In mijn beleving zou een vrouw van haar leeftijd meer kiezen voor de bekende groene kiwi dan de wat onbekendere gele kiwi. Dus ging er door m’n hoofd of ze me wel goed had verstaan. Zo niet, dan dacht ze groene kiwi’s gepakt te hebben en zou ze thuis pas ontdekken dat het de gele waren.
‘Zou ik die mevrouw toch nog even moeten opzoeken in de supermarkt om dat te checken?’, ging er door me heen. En op dat moment kwam ik weer bij bewustzijn om zo maar te zeggen. Waar was ik in mijn hoofd nou allemaal mee bezig? Ik zei gele kiwi’s en ze wilden waarschijnlijk dus ook gele kiwi’s. En zo niet, ja, dan is het maar zo. Zo, gedachten uit m’n hoofd!
Al die gedachten zorgen voor onrust in je hoofd
Dan zie je wat er gebeurt als je zo in gedachten verzonken bent, dat zorgt alleen maar voor onrust in je hoofd (luister hier een podcast over dit onderwerp). En wat dat ook veroorzaakte, was dat ik met mijn aandacht niet was bij wat ik aan het doen was. Ik dwaalde maar wat door de supermarkt en was de afdelingen al lang voorbij gelopen waar de boodschappen lagen die ik nodig had.
Daarnaast werden door al die gedachten bepaalde emoties bij mij getriggerd. Mijn grote verantwoordelijkheidsgevoel bijvoorbeeld, dat ik me bijna verantwoordelijk voelde voor wanneer ze niet de juiste kiwi’s had gekocht. Dat ik me daar dan zelfs schuldig over voelde, omdat ze me waarschijnlijk niet goed had verstaan en ik dat niet bij haar had gecheckt.
In eerste instantie laat je je door emoties leiden
Verstandelijk gezien onzin allemaal, dat zal je vast met me eens zijn. Maar hoe vaak overkomt jou iets dergelijks? Vast wel herkenbaar dat wanneer je helemaal in gedachten verzonken was, je ineens ‘wakker’ wordt en denkt ‘Waar ben ik nou mee bezig?’
In eerste instantie heb je je door emoties laten leiden, maar kan je het daarna weer ‘verstandelijk’ beredeneren. Maar ondertussen hebben die gedachten en emoties wel voor stress gezorgd.
Je brein interpreteert het als negatief
Stel je voor dat je van je leidinggevende een mailtje krijgt waarin staat dat die je graag vanmiddag wil spreken. Alleen staat er niet bij waarom. Daardoor kan zomaar je stress-systeem geactiveerd worden. Dat wordt veroorzaakt door je gedachten. Bijvoorbeeld dat je je afvraagt wat er aan de hand is, heb je iets verkeerd gezegd of gedaan. Heb je iets over het hoofd gezien wat je had moeten doen. Hebben collega’s iets over je gezegd. Heb je een fout gemaakt? Je brein interpreteert het in eerste instantie vaak als negatief.
Wanneer de emoties door die gedachten zakken, kan je weer verstandelijk nadenken. Bijvoorbeeld door te bedenken dat je geen idee hebt waar dat gesprek over zal gaan, maar je dat vanmiddag vanzelf wel zal ontdekken. En dan neemt de stress weer af.
Terugkerende negatieve gedachten leveren stress op
Als je merkt dat op een later moment die gedachten toch steeds weer terugkomen, zal je ook merken dat je dan iedere keer weer in diezelfde emoties vervalt. En dat is niet zo handig. Dat levert keer op keer stress op!
Dat is dan ook de reden dat ik dit soort zaken altijd meeneem tijdens mijn coachtrajecten. Op zo’n moment wordt namelijk een emotionele trigger geraakt. Die veroorzaakt ook dat je bepaalde drempels en beperkingen ervaart om te doen wat je eigenlijk zou willen doen, maar het niet durft.
Vaak heb je dat zelf niet eens door, want we hebben het hier over onderbewuste processen. Via een hele mooie methode zorg ik er dan voor dat zo’n emotionele trigger uit je systeem verdwijnt, waardoor je zo’n drempel wél durft te nemen.
Zet negatieve gedachten meer op afstand
Maar voor jou is het voor nu fijn om alvast te weten dat wanneer je zo’n terugkerende gedachte wat meer op afstand zet, je in ieder geval tijdelijk ervoor kunt zorgen dat je uit die emotie kunt blijven. Je bént tenslotte niet je gedachte, je hébt gedachten.
Kijk dus van een afstandje naar die bepaalde gebeurtenis, alsof het voorval een paar meter voor je afspeelt in plaats van in je hoofd. Dat maakt dat je ook de emotie op afstand kunt houden en je verstandelijke brein kan reageren.
Daardoor kon ik die gele kiwi’s loslaten en weer vrolijk verder m’n boodschappen gaan doen 😊
Wil je voortaan mijn blogs automatisch ontvangen?
Meld je dan aan voor de ‘Stress-weg-wijzer’ en ontvang iedere week mijn volgende blog in je mailbox