Een tijdje geleden ben ik begonnen met een hardloop schema, want mijn conditie was op dat moment dramatisch kan je wel zeggen. Dus, het aller easiest hardloopschema gedownload en zelfs die nog aangepast om het minder snel op te bouwen.
De weg naar je doel
In principe zou je namelijk ook 3x per week moeten hardlopen en dat red ik gewoon niet wat tijd betreft. Ik werk full-time en wil daarnaast ook nog heel graag 1x per week naar de sportschool en 1x per week naar yoga. Kwestie dus van keuzes maken. Maar alleen al met zo’n schema werken vind ik gewoon leuk om te doen. Ze zeggen ook vaak dat de weg naar je doel leuker is dan het doel halen op zich.
Zo begon ik toen met 4 blokjes van 1 minuut hardlopen en 2 minuten wandelen. En vorige week zat ik op het schema van 10 blokjes van 1½ minuut hardlopen en 1½ minuut wandelen. Ik keek daarna wat de volgende stap zou worden. Oei, dat was een aardige verhoging. Die 10 blokjes bleven nog wel op 1½ minuut hardlopen staan, maar tussendoor werd het 1 minuut wandelen in plaats van 1½.
Grenzen stellen
Daar zag ik heel erg tegenop en ik merkte dat ik steeds minder zin kreeg om daaraan te beginnen. Dan zie je weer wat gedachten met je kunnen doen, want de achtergrond was gewoon dat ik dacht dat ik dat niet zou redden. Of in ieder geval dan de rest van de dag total loss zou zijn en dat wilde ik niet.
Dus zei ik de volgende hardloopronde op zondagochtend tegen mijn man (die loopt namelijk met me mee) “Sorry, ook al staat er 10 blokjes, ik doe er echt maar 9.” “Ah joh”, antwoordde hij, “10 red je makkelijk!”. “Misschien wel” zei ik, “maar wanneer ik aan 10 blokjes denk heb ik geen zin en bij 9 wel”. Mindsetdingetje dus ….
Uiteindelijk dus ook die 9 gedaan en dat ging goed. Misschien had ik die 10 blokjes ook gered, geen idee. Maar dat maakt mij eigenlijk ook niet uit. Ik had mijn grens gesteld en die voelde goed. Ik wilde gewoon niet over die grens gaan, punt. Die 10 blokjes komen dan de volgende keer wel.
Oorzaak uitstelgedrag
Misschien denk je wel, waar wil ze naar toe met dit verhaal?
Nou, dat gaat over het volgende. Op het moment dat je allerlei plannen maakt om iets te doen, maar er niets van terecht komt, ga dan eens na waar dat mee te maken heeft. Blijf het niet langer uitstellen, maar probeer de oorzaak te achterhalen.
Heb je bijvoorbeeld geen overzicht in wat je allemaal moet doen, heb je er eigenlijk geen tijd voor maar wel toegezegd, weet je niet hoe je het moet doen, heb je hulp nodig, vind iemand dat je het moet doen maar heb je er geen zin in? Dat soort dingen kunnen dus achter uitstelgedrag zitten. En op het moment dat je kan achterhalen waar het mee te maken heeft, kan je ook veel beter over een mogelijke oplossing nadenken.
Naar een oplossing
Voor mij zat de oplossing in de stap wat kleiner maken. Ik weet zeker dat wanneer ik toch had gevonden dat ik me aan dat schema moest houden, ik die 10 blokjes keer op keer had uitgesteld. Het volgende excuus zou dan zijn, dat na een paar weken niet hardlopen mijn uithoudingsvermogen weer veel minder zou zijn. En dat het dan geen nut meer had om verder te gaan. Uitstelgedrag dus.
Maak de stap dus kleiner dan je in eerste instantie van plan was, vraag om hulp, vertel iemand dat je niet de juiste persoon bent om het te doen etc.
Iets doen is beter dan niets doen!
Voel je je gelijk ook veel beter over jezelf!
Wil je voortaan meer tips ontvangen voor een lekker ontspannen leven?
Klik dan op de button hieronder en meld je aan voor de ‘Stress-weg-wijzer’,
dan ontvang je die voortaan 1x per week in je mailbox